Vlasnik stana u društvenom vlasništvu ne može iseliti bespravnog korisnika stana istekom roka od 8 godina od dana bespravnog useljenja
U praksi mnogi bespravni korisnici se susreću sa ozbiljnim problemom, a to je da vlasnici društvenih stanova nastoje da ih isele iako su stanove oslobodili od stvari i ljudi i sa tim stambenim fondom slobodno raspolažu. Da bi čitaocima bilo jasnije koji su to stanovi, to su stanovi u vlasništvu općina, kantona, entiteta i pravnih subjekata čiji je osnivač organ države i pravni subjekti sa javnim ovlaštenjima. Na primjer, u Kantonu Sarajevo to je Zavod za izgradnju Kantona Sarajevo koji trenutno raspolaže sa najvećim stambenim fondom, ali i same općine imaju znatan stambeni fond.
Korisnici stanova se obično javljaju sa zahtjevom da na neki način riješe svoj stambeni problem. Obično advokati aludiraju na stanarsko pravo što je uslov da se uđe u proceduru otkupa. Međutim, stanarsko pravo na takvim stanovima bilo je moguće steći do kraja 2000. godine.
Prema članu 30 Zakona o stambenim odnosima, stanarsko pravo se stiče pod uslovom da vlasnik u roku od tri godine od bespravnog useljenja ne podnese zahtjev za iseljenje, te ako u narednom periodu od pet godina ne iseli bespravnog korisnika, on stiče svojstvo stanarskog prava. To bi značilo da bespravni korisnik u stan može ući 1990. godine, što je u malom broju slučajeva. Obično su bespravni korisnici ušli u stan nakon 1995. godine.
Ako ne mogu steći stanarsko pravo, postavlja se pitanje da li bespravni korisnici ostaju bez ikakvog prava i da li su dužni napustiti stan. Sudska praksa je stala na stanovište da su vlasnici izgubili pravo na povrat stana ako je protekao rok od osam godina bez obzira na stanarsko pravo.
To znači da bespravni korisnik ne može steći stanarsko pravo niti otkupiti stan, ali ga vlasnik ne može iseliti, što se može smatrati trajnim pravom korištenja stana.
